Δημήτρης Δημόπουλος : Ο ψηλός του stand up!

Τον γνώρισα πέρσι στο Nixon, στην παράσταση «Αντί Διδακτορικού». Άνθρωπος με χιούμορ, αγάπη για το stand up comedy, αρκέτα ψηλός ώστε να με κάνει να μειονεκτώ δίπλα του και ηθοποιός που κατά τη γνώμη μου, ταιριάζει και σε δραματικούς ρόλους. Ο Δημήτρης Δημόπουλος «σπάει ρόδι» στις συνεντεύξεις που ξεκίνησαν οι «βόλτες».

Δημήτρης ΔημόπουλοςΔημήτρης Δημόπουλος
Photo by katrinpi

Σε έχουμε γνωρίσει από τις Νύχτες κωμωδίας, της Λουκίας Ρικάκη. Μια συνεργασία που έληξε μετά από πόσα χρόνια (12 χρόνια); Ξεκίνησες τον περασμένο χρόνο με το “Αντί Διδακτορικού”, στο Nixon. Μίλησε μας για το προσωπικό σου cd. Τι υλικά προσθέτεις στην παράσταση σου;

dD: Δώδεκα χρόνια! Δημοτικό, γυμνάσιο και λύκειο… Είχε έρθει η ώρα να προχωρήσω στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Το «Αντί Διδακτορικού» ξεκίνησε στις «Νύχτες Κωμωδίας». Παρουσιάστηκε εκεί για 6 παραστάσεις, και δημιουργήθηκε από ένα προσωπικό πείσμα. Είχα πάει σε έναν άλλο χώρο να δω μια παράσταση σταντ-απ, από κάποιον που δεν είχε ξανακάνει ποτέ του, αλλά έχαιρε τηλεοπτικής αναγνωρισιμότητας. Το αποτέλεσμα ήταν επιεικώς απαράδεκτο, και εγώ σκεφτόμουν συνέχεια «δεν μπορεί να κάνω τόσο καιρό σταντ-απ, να έχω καλύτερο υλικό από αυτόν, αλλά να μην το παρουσιάζω!». Έτσι συγκέντρωσα το υλικό μου και έκανα μια επιλογή του τι θα ήθελα να συμπεριλάβω στο μονόλογό μου. Κατέληξα σε μία παράσταση 80 λεπτών, από ένα σύνολο κειμένων που διαρκούσε 3,5 ώρες. Στη συνέχεια, το «Αντί Διδακτορικού» εξελίχθηκε και πέρυσι παρουσιάστηκε στο Nixon, όπου συνεχίζω για δεύτερη χρονιά, εξελιγμένο και ακόμα πιο συνεπές σε αυτό που πιστεύω πως πρέπει να είναι το σταντ-απ: ένας κωμικός με τα κείμενά του και το κοινό. Ούτε τραγούδια, ούτε μιμήσεις, ούτε σχολιασμοί βίντεο. Καθαρό, αγνό, 100% σταντ-απ. Αντλώ τη θεματολογία μου από την καθημερινότητα και όχι από την επικαιρότητα. Και η μεγάλη μου χαρά είναι πως είναι ένας μονόλογος χωρίς γκομενικά και σχέσεις! Ήθελα σε αυτόν το μονόλογο να μην δημιουργήσω μια πόλωση στο κοινό, αντίθετα να γελάσουμε με όλα όσα μας ενώνουν.

Θεωρείσε your own project ;

dD: Αναφέρεσαι στο τίτλο του μπλογκ μου “I am my own project”. Πιστεύω πως οφείλουμε να είμαστε πρότζεκτ του εαυτού μας, γιατί ο εαυτός μας είμαστε εξ’ ορισμού. Όλο αυτό το «να είσαι ο εαυτός σου» είναι μια χαζομάρα. Καθένας είναι ο εαυτός τους, αυτό που πρέπει να είμαστε είναι συνεπής στους εαυτούς μας. Ο τίτλος είναι μια μικρή υπενθύμιση προς εμένα, να μην ξεχνώ να κάνω τη δουλειά μου, όχι τη δουλειά των άλλων.

Είσαι από τους ανθρώπους που δουλεύει σε κάτι που πιστεύει. Πόσο δύσκολο είναι αυτό για έναν ηθοποιό;

dD: Η αλήθεια είναι πως ως ηθοποιός πολύ συχνά καλείσαι να υπηρετήσεις παραστάσεις που δεν σε αντιπροσωπεύουν απόλυτα. Το καλό με το σταντ-απ είναι πως είσαι ο συγγραφέας, ο σκηνοθέτης και ο ηθοποιός ταυτόχρονα, οπότε αλίμονο αν δεν το πιστεύεις. Η αλήθεια είναι πως είμαι πολύ φρέσκος στο σανίδι, οπότε ακόμα παραμυθιάζομαι και μόνο που είμαι στη σκηνή.

Κάπου ακούγεται η γνώμη ότι μερικοί ηθοποιοί είναι για το σανίδι (θέατρο), άλλοι για το πανί (κινηματογράφος) και άλλοι για το σπίτι τους. Εσύ τι πιστεύεις και που κατατάσσεις τον εαυτό σου;

dD: Και πάλι, η επαγγελματική μου εμπειρία στο χώρο της υποκριτικής είναι πολύ μικρή για να μπορώ να σου απαντήσω. Ενώ κάνω σταντ-απ από το 1996, παίζω στο θέατρο μόλις από το 2002. Το θέμα της τηλεόρασης δεν το κυνηγάω, οι λίγες συμμετοχές που έχω κάνει σε σίριαλ με έχουν αποθαρρύνει. Η ταχύτητα με την οποία γίνονται τα γυρίσματα ήταν πρωτόγνωρη και με τρόμαξε, δεν σου κρύβω. Δεν ξέρω αν θα πρέπει να κατατάσσουμε κάπως τους ηθοποιούς, μπορεί να θεωρούμε έναν ηθοποιό τηλεοπτικό και να βρεθεί κάποια παράσταση που να συμμετέχει και να είναι υπέροχος. Αλλά τον «ηθοποιό» που είναι για το σπίτι του, τον καταλαβαίνουμε όλοι με τη μία… Η Αριάν Μνουσκίν είχε πει σε μια συνέντευξή της «δεν υπάρχουν καλοί ή κακοί ηθοποιοί: ή είσαι ηθοποιός, ή δεν είσαι». Αυτή η φράση με είχε ταρακουνήσει αρκετά, γιατί έτσι είναι.

Θα μπορούσες να δώσεις έναν ορισμό για το stand up comedy;

dD: Το σταντ-απ είναι για εμένα μια δυνατότητα έκφρασης του κωμικού μέσα από μία φόρμα την οποία μπορεί να οριοθετήσει ο ίδιος. Κάποιος μπορεί να θέλει να ανέβει στη σκηνή και να πει ανέκδοτα, και να το πει σταντ-απ. Άλλος μπορεί να θέλει να ανέβει στη σκηνή και να κάνει τη Μαρινέλλα, και να το πει σταντ-απ. Εμένα πάλι μου αρέσει να ανεβαίνω στη σκηνή και να παρουσιάζω το κείμενό μου. Αυτό αποκαλώ εγώ σταντ-απ. Αντικειμενικός σκοπός είναι φυσικά να γελάσει το κοινό. Αν ταυτόχρονα καταφέρεις να το συγκινήσεις, να το κάνεις να προβληματιστεί ή ακόμα και να βοηθήσεις κάποιον χωρίς να το ξέρεις με κάτι που θα πεις, ακόμα καλύτερα. Όμως το γέλιο πρέπει να υπάρξει. Το πώς θα το προκαλέσεις, με φτηνά αστεία, με χιλιοακουσμένα ανέκδοτα ή καταθέτοντας κάτι για το οποίο κουράστηκες, αυτό αποτελεί επιλογή του κάθε κωμικού.

Φέτος ξεκίνησες να διδάσκεις πάνω στο stand up comedy. Θες να κάνεις ένα mini-μάθημα στις «βόλτες»;

dD: Αυτό στο οποίο επιμένω είναι αυτό που είπα και πριν: να είσαι συνεπής στον εαυτό σου. Δεν με ενδιαφέρει στο μάθημα να δω και ν’ ακούσω αστεία που θα μπορούσε να πει ο οποιοσδήποτε, προτρέπω τους συμμετέχοντες να δημιουργήσουν κάτι προσωπικό και μοναδικό. Έτσι θα έχουν πραγματικό ενδιαφέρον επί σκηνής. Τα τεχνικά ζητήματα γραφής, στησίματος και υποκριτικής είναι θέματα που μπορείς να τα αντιμετωπίσεις. Το να αποκτήσει όμως κανείς την αυτοπεποίθηση στο υλικό και την ποιότητα που φέρει ο ίδιος είναι το σημαντικότερο. Εμένα μου πήρε πολύ χρόνο, όχι να το καταλάβω, αλλά να το εφαρμόσω.

Ασχολείσαι με αρκετά περισσότερα πράγματα. Μεταγλωττίσεις, παιδικές παραστάσεις, γράφεις κείμενο, κάνεις μεταφράσεις. Ποιο από όλα είναι η μεγαλύτερη αγάπη σου;

dD: Είμαι πολυγαμικός! Το ομολογώ! Δεν μπορώ να διαλέξω! Είναι όλα εκφάνσεις της προσωπικότητάς μου, και όταν κάνω κάτι από όλα αυτά, με παιδεύει και με γεμίζει εξίσου. Ευτυχώς είναι συγκοινωνούντα δοχεία, και ό,τι μαθαίνω κάνοντας το ένα, με βοηθά στο άλλο. Και προσπαθώ να μη γίνεται κάτι εις βάρος του άλλου: αν δεν έχω χρόνο, λέω όχι σε κάτι που μπορεί να προκύψει.

Γιατί ηθοποιός και όχι ξεναγός; (καθότι έχεις σπουδάσει τουριστικά)

dD: Επειδή δεν έχω σπουδάσει ξεναγός! Έχω πάρει το πτυχίο από το Τμήμα Τουριστικών Επιχειρήσεων των ΤΕΙ Αθηνών, και το έχω τιμήσει: έχω δουλέψει σε τουριστικό γραφείο, έχω στελεχώσει το τμήμα φιλοξενίας σε κινηματογραφικά φεστιβάλ, και τώρα που το σκέφτομαι, έχω κάνει και ξεναγός στην εκπομπή «48» στο τηλεοπτικό κανάλι Al-Jazeera English! Όταν κόντευα να απολυθώ από το στρατό, είχα περάσει 16 μήνες θητείας προσπαθώντας να αποφασίσω για το αν θα πήγαινα σε δραματική σχολή ή όχι, καθώς είχα περάσει τις εξετάσεις του Υπουργείου Πολιτισμού. Είχα αποφασίσει να μην πάω, γιατί με τρόμαζε η ανασφάλεια του επαγγέλματος. Είχα ξεκινήσει λοιπόν να πηγαίνω σε συνεντεύξεις για δουλειές σε τουριστικά γραφεία, έδωσα όμως μια ακρόαση για να δω πώς είναι αυτό το πράγμα και βρέθηκα στην Παιδική Σκηνή της Λυρικής! Ε, θέλει ο ηθοποιός να κρυφτεί και η χαρά δεν τον αφήνει! Αφού είχα δουλειά στο θέατρο, αποφάσισα να πάω και στη σχολή. Για κάμποσο καιρό, προσπαθούσα να μην κλείνω πόρτες σε άλλες επαγγελματικές δραστηριότητες, όμως αυτό ήταν τελικά εις βάρος του τι με έλκυε πραγματικά. Κάποια στιγμή, αναγκάστηκα να το κάνω. Και πραγματικά απορώ πως δεν το είχα κάνει νωρίτερα. Αλλά, μάλλον, δεν ήμουν έτοιμος.

Συμμετέχεις στις “όπερες των ζητιάνων” στην παράσταση “Σιωπή, ο βασιλιάς ακούει”. Δώσε μου ένα κίνητρο και μια περιγραφή. Γιατί ξεχωρίζεις αυτή τη δουλειά;

dD: Αυτή η δουλειά με εκφράζει 120%! Ήταν ένα έργο που όταν το είχα ακούσει, είχα σκεφτεί «ναι, σε αυτό το έργο θα ήθελα να παίξω»! Και να που έγινε! Θα μπορούσα να γράψω ολόκληρα κατεβατά για αυτή την παράσταση, αλλά ζητώ από τις «Βόλτες», αφού είναι διαδικτυακές, να δώσω απλώς αυτό το λινκ.

Συνήθως οι άνθρωποι της τέχνης στην Ελλάδα, τρώνε λάσπη και απόρριψη. Ο δικός σου προσωπικός επαγγελματικός αγώνας δρόμου πώς ήταν; Ένα γεγονός που έριξε την αυτοπεποίθηση σου υπό του μηδενός;

dD: Είμαι σε μια τόσο ευτυχή περίοδο επαγγελματικά που όλα τα άσχημα φαντάζουν τόσο μακρινά. Απογοητεύσεις, άγχη, αποτυχίες, όλα είναι λίγο θαμπά αυτή τη στιγμή που απαντώ στην ερώτηση αυτή. Έχουν υπάρξει σαφέστατα στιγμές που η αυτοπεποίθησή μου χτύπησε αρκτικές θερμοκρασίες, όμως αντισταθμίζονται από τις στιγμές που το υπερφίαλο Εγώ με έκανε να ανεβαίνω στην κορυφή του Έβερεστ, και λίγο παραπάνω!

Σαν άνθρωπος, είσαι πιο ιδεαλιστής και από εφηβάκι που πιστεύει στον έρωτα; (εν όψει Αγίου Βαλεντίνου)

dD: Πού το θυμήθηκες αυτό;! Με έβαλες να κάτσω να ψάξω πότε το είχα πει και με ποια αφορμή. Και το βρήκα εδώ Να μία στιγμή μεγάλης απογοήτευσης, όπου το αίσθημα παραίτησης από καθετί ήταν πολύ ισχυρό. Όμως την ίδια μέρα θυμάμαι τι έκανα: έβρισα τους πάντες, άρχισα να γκρινιάζω στους φίλους μου για την κατάσταση, πήρα τα ακουστικά μου κι έκανα μια βόλτα στο λόφο του Φιλοπάππου και ήρθα στα ίσια μου. Και μετά κάθισα και έγραψα ένα σενάριο που είχα τάξει σε ένα φίλο σκηνοθέτη. Ιδεαλιστής; Σε κάποια θέματα ναι. Σε κάποια άλλα πάλι, όχι. Και αυτή τη στιγμή, αισθάνομαι πως θα γίνω τόσο κλισέ, που προτιμώ να βάλω τελεία. (Ορίστε, την έβαλα!)

Ο Δημήτρης Δημόπουλος, φέτος το χειμώνα ανέβηκε  και στη Θεσσαλονίκη για περιοδεία του προσωπικού του cd «Αντί Διδακτορικού». Το κοινό ανταποκρίθηκε! Σήμερα 26 Μαρτίου είναι η τελευταία παράσταση για το «Αντί Διδακτορικού», που αλλού… στο Nixon φυσικάDimopoulos Dimitris

5 Comments

  1. Είπα και εγώ, ποιόν θα έβαζες πρώτο στις συνεντεύξεις.

    Respect στον dJim^2!

  2. Κυκλοφορεί μιά φήμη οτι είναι γουρλής. Οπότε είπα να το εκμεταλλευτώ 😉

  3. Pingback: Tweets that mention Δημήτρης Δημόπουλος : Ο ψηλός του stand up! | Βόλτες στην πρωτεύουσα -- Topsy.com

  4. Pingback: Συνέντευξη | Δημήτρης Δημόπουλος : Ένας αυθεντικός του stand-up commedy | neolaia.gr - Το στέκι των νέων!

  5. Pingback: ΔΕ ΛΟΥΚ οχι THE LOOK | Βόλτες στην πρωτεύουσα

Αφήστε μια απάντηση