Tourist Guide

Όταν οι φίλοι από Βόλο φτάνουν στην Αθήνα αναλαμβάνουμε ρόλο ξεναγού και θυμόμαστε πώς είναι να περπατάς στο Κέντρο της Αθήνας.

Επίσκεψη στο μουσείο της Ακρόπολης που με μόχθο, αγώνα και στερήσεις (κλαψ κλαψ) κατορθώσαμε να φέρουμε στο φως. Επιτέλους, έχουμε να δείξουμε κάτι αξιοπρεπέστατο, με άψογη αρχιτεκτονική, ευρωπαϊκών προδιαγραφών και σχετικά φτηνού εισιτηρίου αξιοθέτο. Η χώρα που κατέχει μια από τις μεγαλύτερες ιστορίες, από τους πιο γνωστούς πολιτισμούς και τις πολυσυζητημένες κληρονομιές έχει το δικό της Μουσσείο, αυτό της Ακρόπολης. Δυστυχώς υπολοίπεται σε μερικά εκθέματα, διότι οι ανάποδοι Άγγλοι ως γνωστόν φιλοξενούν την ελληνική ιστορία στα μουσεία τους. Βέβαια, στην αναβροχιά καλό και το χαλάζι.

Άψογη θέα, υπέροχο φυσικό φως διαχέεται στο εσωτερικό του μουσείου, γυάλινο δάπεδο που σε αφήνει να παρατηρήσεις τα θεμέλια και τα αρχαία της τότε εποχής και πολλά Ιταλάκια που επισκέφτηκαν τη χώρα μας, για να τη θαυμάσουν.

Βόλτα στην Πλάκα για καφέ στην αξιομνημόνευτη Μελίνα, με μάτια μισάνοικτα, αδυναμία στα άκρα και αρκετό πονοκέφαλο, διότι το περασμένο βράδυ ήταν full ξενύχτι και πολύ ποτό. Αφού φουλάραμε το ντεπόζιτο με καφεΐνη, σεργιάνι μέχρι το Μοναστηράκι, για να απολαύσουμε γεύσεις από Ιρλανδία. Στο James Joyce, βρε κουτό. Μια αυθεντική pub με απίστευτες γεύσεις και καλή μπύρα.

Αφού πέσαμε σε λήθαργο από το φαγητό και την καλοπέραση, μετα βίας φτάσαμε στο σπίτι για ξεκούραση. Τελικά, οι φίλοι μπορούν να σου δώσουν μεγάλη ενέργεια. Σε κάνουν να θυμηθείς ιστορίες από τα παλιά, να γελάς για χρόνια με τις ίδιες ατάκες, να συνεννοήσε μαζί τους μόνο με μια ματιά και να χορεύεις μέχρι το ξημέρωμα με τα «δικά σας» αγαπημένα hit.

Τα φοιτητικά τα χρόνια δεν τ’ αλλάζω με τίποτα,
Jane